Jedzenie jest nam potrzebne do życia. Ale czy tylko dlatego jemy? Gdyby tak było, pewnie nie byłoby tak dużej liczby problemów z odżywianiem, a my nie walczylibyśmy stale z nadwagą.

Kto z nas umie przynać się przed sobą, że w jego życiu coś jest nie tak? A kto potrafi o tym rozmawiać? To bardzo trudne. Z reguły wychowujemy się w środowisku, które uczy nas, że musimy być silni i ze wszystkim sobie radzić.

Podczas diety wiemy, że trzeba jeść dużo warzyw, trochę mniej owoców, że to zdrowe. Niestety, nie zawsze mamy na to ochotę. Często czujemy się zmęczeni monotonnością diety i chcielibyśmy coś zmienić.

Pamiętacie, jak to było w szkole: jedni byli przez wszystkich lubiani, a innym niby niczego nie brakowało, a jednak nie cieszyli się powszechną sympatią? Podobnie jest w dorosłym życiu.

Żyjemy w dobie pędu za pracą, za rozwojem. Nie mamy ciągle czasu. Niestety, konsekwencją tego jest wzrost problemów z komunikacją. Mniej rozmawiamy. Mniej spędzamy czasu z bliskimi. Nie ma często tradycji wspólnych posiłków.