Samoocena - ważny aspekt naszej osobowości

To właśnie od samooceny zależy większość naszych wyborów. Jeżeli mamy ją obniżoną, trudno nam o siebie zadbać, odmawiać innym i być z siebie zadowolonym. Osoby z niską samooceną bardzo często charakteryzują się perfekcjonizmem i stale mają poczucie, że nie są dość dobre.

Samoocena wpływa również na nasze wybory żywieniowe. Możemy mieć nieprawdziwy obraz siebie, a od tego już blisko do takich zaburzeń odżywiania, jak anoreksja czy bulimia.

Naszą samoocenę ukształtowali przede wszystkim rodzice, a teraz – w dorosłym życiu – często borykamy się z niegatywnymi skutkami ich błędów wychowawczych. Osoby z domów pełnych ciepła i akceptacji z reguły mają wysoką samoocenę. Gorzej wygląda to u tych, którzy nie otrzymywali od rodziców należnego wsparcia.

Jak zatem wychowywać dzieci, by sprawić, aby w przyszłości miały dobry obraz samych siebie i wierzyły w swoje możliwości?

• Przede wszystkim pamiętajmy, że dziecko jest autonomiczną jednostką i powinno dokonywać samodzielnych wyborów. Nie wyręczajmy go w tym. Jedyne, co powinniśmy zrobić, to zapewnić mu warunki do eksperymentowania. Dziecku nie należy niczego narzucać, samo powinno umieć wybrać, co jest dla niego dobre, a co nie. Takie zachowanie rodzi poczucie bezpieczeństwa oraz wiary w siebie i swoje możliwości. Powoduje, że dziecko nie będzie czuło się bezwolne i bezsilne.
• Pozwalajmy dziecku na realizację swoich zainteresowań i nie każmy mu lubić tego, co nam się wydaje słuszne. Uczmy tym dziecko dokonywania wyborów w zgodzie ze sobą i brania za nie odpowiedzialności.
• Wspierajmy mocne strony dziecka.
• Uczmy dziecko, że istnieją nie tylko sukcesy, lecz także porażki. Za sukcesy nagradzajmy i chwalmy, a porażki starajmy się pokazać jako normalny element życia. Pozwoli to dziecku na wykształcenie przekonania, że porażka może być motorem do dalszego działania. Dzięki temu nie załamie się przy drobnym niepowodzeniu.
• Pamiętajmy, aby nie oceniać dziecka, ale odnosić się do jego zachowań. Mówmy zawsze o tym, co nam się podoba lub nie podoba w jego zachowaniu, a nie jakie jest dziecko.
• Ostatnia bardzo ważna – o ile nie najważniejsza – sprawa. Starajmy się jak najwięcej rozmawiać z dzieckiem. Ono musi czuć, że zawsze zostanie wysłuchane i że może podzielić się z nami swoimi wątpliwościami, smutkami czy radościami. Takie zachowanie spowoduje, że dziecko wyuczy się, iż akceptujemy je takim, jakie jest.

Pamiętajmy o tym, jak ważna jest rozmowa oraz że to rodzina stanowi kluczowy element rozwoju samooceny, która później często determinuje nasze życiowe wybory.