Badania wykazują, że negatywny stan psychiczny matki ma wpływ na przebieg ciąży.
Badacze wykazali, że wyższy poziom lęku pozostaje w korelacji z zagrożeniem przedwczesnym porodem. Dzieje się tak, ponieważ wzrost emocjonalnego napięcia oraz lęk prowadzą do obudzenia osi podwzgórze–przysadka–nadnercz i wydzielania amin katecholowych, a w konsekwencji mogą być przyczyną wyzwolenia czynności skurczowej macicy i przedwczesnego porodu.
Nadmiar kortyzolu nie jest w pełni metabolizowany i do organizmu płodu hormon przedostaje się przez łożysko. Może to negatywnie wpływać na funkcjonowanie osi podwzgórze-przysadka-nadnercza płodu, przez co następuje dysfunkcyjny rozwój mózgu. Istnieje również zależność między lękiem a dłuższym i bardziej bolesnym porodem. Takie kobiety są bardziej spięte, odczuwają znacznie bardziej negatywnie niż te, które nie odczuwały nasilenia lęku. Stwierdzono, że noworodki tych matek częściej rodzą się niedotlenione i otrzymują mniej punktów w skali Apgar. Dodatkowo, jeśli matkom oprócz lęku towarzyszy depresja, u dziecka często wzrasta zagrożenie hipoglikemią i może wystąpić trudność z oddychaniem.
Doświadczanie lęku przez matki w okresie ciąży mają konsekwencje bardzo rozległe. Dzieci w wieku szkolnym wykazują wyższy poziom kortyzolu niż ich rówieśnicy, mają problemy z koncentracją uwagi i charakteryzuje je nadpobudliwość psychoruchowa oraz wyższy poziom lęku. Zdecydowanie gorsze w skutkach jest długotrwała ekspozycja na lęk niż doświadczenie jednorazowej sytuacji stresowej.
Dzieci matek depresyjnych czy też przeżywających silny lęk w okresie ciąży często rodzą się z dysfunkcjami mechanizmów neuroregulacji. Prowadzi to często do trudności w regulacji emocji i w długotrwałych konsekwencjach podatnych na różnego rodzaju zaburzenia psychiczne. Wynika z tego, że dzieci takich matek są w okresie prenatalnym narażone na działanie nadmiernych stężeń tych substancji. Może to ujawniać się przyszłości w trudnościach emocjonalnych dziecka, zaburzeniach koncentracji i uwagi, podwyższonym pobudzeniem noworodków, a nawet nieprawidłowym zapisie jego EEG. Dzieci takie są bardziej drażliwe i nerwowe, w późniejszym wieku wykazują niższe zdolności intelektualne i ruchowe, a także częściej mają trudny temperament. Gorzej radzą sobie ze stresem oraz wykazują opóźnienia w nabywaniu umiejętności efektywnej samoregulacji.
Warto jeszcze dodać, że kobiety cierpiące na depresję czy też będące pod wpływem silnego i długotrwałego lęku, znacznie mniejszą wagę przywiązują do dbałości o swoje zdrowie podczas ciąży. Znacznie rzadziej zwracają uwagę na prawidłowe żywienie oraz higienę osobistą i aktywność fizyczną.
Jak temu zaradzić?
Tutaj bardzo istotną rolę pełni lekarz prowadzący oraz bliscy. To oni powinni zwrócić uwagę na stan psychiczny pacjentki, żony, siostry, przyjaciółki. Ważna jest również samoświadomość, co się z nami dzieje. Jeśli czujemy, że coś jest nie tak, że nasz nastrój się stale obniża albo, że czujemy bardzo silny lęk, warto o tym powiedzieć. Ktoś inny może tego nie zauważyć, ale my siebie dobrze znamy i jeśli powiemy, że zauważamy zmianę, lekarz będzie w stanie nam pomóc, bliscy również. Czasami może wystarczyć przecież dłuższa rozmowa. Jeśli jednak to nie wystarcza, warto skorzystać z pomocy psychoterapeuty, który postara się nam pomóc obejrzeć problem w innym świetle, co znacznie obniży napięcie.
Nie ma dwóch takich samych osób, dlatego nie może być dwóch takich samych diet. U nas każda dieta jest inna, dopasowana do Twoich potrzeb, preferencji oraz wykluczeń. Odchudzamy po ludzku. Dostaniesz dietę i opiekę ekspertów.
Sprawdź >
