Potrzebujemy pomocy i co dalej?

Co zrobić kiedy odkryjemy, że nie radzimy sobie z życiem, że emocje nas przytłaczają, czyli o tym jak wygląda leczenie kiedy stwierdzimy, że potrzebujemy pomocy.

Od dłuższego czasu nie umiemy poradzić sobie ze swoim nastrojem, nic nas nie cieszy albo nie umiemy reagować na różne sytuacje stresowe, wybuchamy, jesteśmy sfrustrowani, nasze zachowania wpływają na codzienne życie destruktywnie, zarówno w pracy, jak i w domu, boimy się czegoś tak bardzo, że nie możemy normalnie funkcjonować. Padła diagnoza – nie radzę sobie, potrzebuję pomocy. Co dalej?

Pierwszym krokiem będzie opowiedzenie komuś o swoim problemie. Najlepiej, aby była to zaufana osoba. Może rodzic, może małżonek, może przyjaciel, – ktoś, komu na nas zależy. Może zdarzyć się tak, że sama rozmowa pomoże. Często wypowiedzenie dręczącego problemu powoduje, że zaczynamy widzieć go z różnych perspektyw. Może też ta bliska osoba powie nam coś, jakoś zmieni naszą perspektywę, co spowoduje, że będziemy inaczej patrzeć na sytuację. Taki kontakt z bliską osobą może zdziałać cuda. Wiemy to wszyscy; niestety, jak już jesteśmy na granicy wytrzymałości, nie zawsze umiemy o to zadbać i zapewnić sobie pomoc.

Jeśli to nie pomaga, warto skontaktować się ze specjalistą. Może również zrobić to za nas właśnie ta bliska osoba. My często nie myślimy już racjonalnie i nie mamy siły o siebie zadbać. Można zacząć od rozmowy z naszym lekarzem rodzinnym, jeśli mamy zaufanego. On powinien jakoś zobaczyć naszą sytuację i ocenić, czy potrzeba wsparcia psychiatry, a może wystarczy psycholog. Tutaj następuje początek zdrowienia – czyli postawienie diagnozy, co jest podstawą do wyboru właściwej metody leczenia. Metody leczenia to właściwie farmakoterapia i psychoterapia. Farmakoterapia to zastosowanie leków, które albo poprawią, albo zredukują niepokój, spowodują, że będziemy spokojniejsi. Psychoterapia to już dłuższy proces. Często jednak niezbędny i stosowany albo samodzielnie, albo łącznie z farmakoterapią. Dzieje się tak, ponieważ leki faktycznie spowodują, że przestaniemy się bać lub poprawi się nam nastrój, ale nie wyleczą przyczyny tych stanów. To tak, jak gdybyśmy mieli jakiś guz w mózgu i brali tabletki przeciwbólowe. One, oczywiście, pomogą na ból i są konieczne, ale dopiero operacja albo inne działanie spowoduje całkowite wyleczenie.

Dużą korzyścią psychoterapii jest często zmiana myślenia oraz to, że nabywamy umiejętności, pozwalających samemu radzić sobie w trudnych sytuacjach i następnym razem być może unikniemy takiego załamania. Dzieje się tak, ponieważ podczas pracy z terapeutą zmieniamy swoje schematy, zachowania, które są destruktywne i nie działają na naszą korzyść na te, które będą po prostu bardziej adekwatne i służące nam. Bardzo ważne jest też nabycie umiejętności dobrego myślenia o sobie, skupiania się na dobrych momentach. Tego wszystkiego można nauczyć się samemu, jeśli jesteśmy zdrowi, jeśli jednak dopadła nas choroba, nie mamy tyle sił i wtedy pomocny okaże się specjalista.

Pamiętajmy, że takie leczenie trwa nieco dłużej niż leczenie grypy. Nie dostaniemy gotowej recepty na nasze problemy. Proces może być długotrwały i bolesny, ale efekt jest i jeśli tylko mamy motywację do pracy i chcemy tę pracę podjąć, wyleczenie jest dla nas dostępne.